Αν είσαι μεταξύ 12 και 18 και νιώθεις ότι ήδη έχεις βρει τον έρωτα της ζωής σου..
Αν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να κοιτάζει το υπερπέραν και να χαμογελάει αυθόρμητα χωρίς να ξέρει καν γιατί..
Αν νιώθεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά και το στομάχι σου να γεμίζει πεταλούδες όταν τον/την βλέπεις ...
τότε συγχαρητήρια! Μόλις εμφανίζεται ένας νέος υπέροχος (και πολύπλοκος) πλανήτης στο ηλιακό σύστημα της ζωής σου, ο πλανήτης “Έρωτας”!
Αν όχι ακόμη τότε μην αγχώνεσαι.. θα έρθει σύντομα και η σειρά σου.
Ο πλανήτης αυτός θα σε κάνει να ακούσεις, να δεις , να μάθεις και κυρίως να νιώσεις εμπειρίες και στιγμές που μόνο ένας ερωτευμένος έχει την τύχη να ζει.. όπως για παράδειγμα την πρώτη σου βόλτα με το έτερον ήμισυ σου, το πρώτο σας φαγητό παρέα, την πρώτη σας αγκαλιά αλλά και όσες/όσα ακολουθήσουν… και όλα αυτά τα όμορφα. Κι εδώ σε ακούω να λες από μέσα σου, “Μα αυτά τα έχω ξανακάνει και με τις φίλες μου, ποια η διαφορά;” και ιδού η απάντηση: Η διαφορά τώρα είναι πως είσαι ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ/Η. Τώρα όλα είναι διαφορετικά.. άλλο χρώμα έχει ο ήλιος.. είναι πιο φωτεινός, άλλη αίσθηση έχει η βροχή.. είναι πιο απαλή, σαν χάδι, άλλο νόημα έχει το πρωινό ξύπνημα, που άλλοτε σε ενοχλούσε αφάνταστα.. η ζωή σου φαίνεται πιο γλυκιά, γιατί είναι..
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά; Είναι πράγματι όσο μαγικά φαίνονται στις ταινίες, το instagram και το tiktok ή κρύβουν και κάποιες δυσάρεστες “εκπλήξεις” που κανείς δεν σου λέει; Συνέχισε να διαβάζεις για να τις ανακαλύψουμε παρέα..
Ας τα πάρουμε από την αρχή , πώς ερωτεύεται κάποιος;
Αρχικά δεν υπάρχει ένας κανόνας, αλλά ο πιο συνήθης και απλός τρόπος είναι να συμπαθείς κάποιον για τον χαρακτήρα του, να τον θεωρείς γοητευτικό, να τον θαυμάζεις, να νιώθεις ότι για κάποιον λόγο η ώρα περνάει πολύ γρήγορα μαζί του και δεν χορταίνεις να βρίσκεστε, να σε κάνει να γελάς, να ηρεμείς και να ξεχνιέσαι . Εν πάσει περιπτώσει δεν μπορείς να το εξηγήσεις λογικά αλλά νιώθεις κάτι να σε μαγνητίζει πάνω σε αυτό το άτομο.. Άρα καταλήγουμε στο ότι ο έρωτας είναι αυθόρμητος, υποκειμενικός (ο καθένας μας τον αισθάνεται διαφορετικά), και χωρίς λογική… αποτελεί καθαρά συναίσθημα.
Πού θα μπορούσε να οδηγήσει λοιπόν μια κατάσταση στην οποία απουσιάζει η λογική ;
Σε αρκετές περιπτώσεις στο… χάος. Από τη στιγμή που ο καθένας λειτουργεί με το συναίσθημα χωρίς να σκέφτεται τόσο τις συνέπειες των πράξεων του (αφού είπαμε είναι αυθόρμητος) τότε όταν αυτές έρχονται, δεν είναι και τόσο ρόδινα τα πράγματα. Ξεκινάς λοιπόν χαρούμενος και ξέγνοιαστος την πρώτη σου σχέση αλλά εντέλει συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όπως την φανταζόσουν, ή ο “σύντροφος” σου δεν είναι αυτός που νόμιζες, εφόσον τον γνωρίζεις καλύτερα, ή εσύ πλέον έχεις αλλάξει τρόπο σκέψης και δεν επιθυμείς τόσο αυτή την σχέση. Τι γίνεται εκεί; Πρώτα απ' όλα δεν χρειάζεται άγχος, οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν, είναι και θα είναι σαφέστατα από τις πιο πολύπλοκες “πίστες” στη ζωή των ανθρώπων. Δεύτερον, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτό αποτέλεσε μόνο την αρχή (και ούτε καν τη βάση) για μια ζωή γεμάτη εμπειρίες. Τρίτον (sos) απόφυγε να μπεις κατευθείαν σε επόμενη σχέση. Δεν είναι ποτέ αυτή η λύση! Αποτελεί άκρως παρορμητική κίνηση και δείχνει πως εκτός από το ότι δεν ξέρεις τι θέλεις, και ότι δεν είσαι διατεθειμένος να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Άσε που αν το εφαρμόσεις μια φορά, μετά θα σου γίνει συνήθεια και θα φτάσεις 20 χρονών και δεν θα έχεις υπάρξει μόνος με τον εαυτό σου ποτέ. Τέταρτον, τα εφηβικά μας χρόνια αποτελούν τα χρόνια που θα πρέπει να θέσουμε γερές βάσεις για την προσωπικότητα και το μέλλον μας. Θα πρέπει να επενδύουμε λοιπόν πολύ περισσότερο στον εαυτό μας παρά σε άλλους. Είναι βασικό να γνωρίζουμε πως ο εαυτός μας θα είναι πάντα εκεί για εμάς, ενώ στατιστικά οι εφηβικές μας σχέσεις όχι. Για παράδειγμα, φαντάσου μια κοπέλα, τη Μαρία, να είναι για 4 χρόνια στο γυμνάσιο και στο λύκειο σε σχέση με κάποιον, και να έχει βασίσει όλη την προσωπικότητα της, τις παρέες, και την ζωή της πάνω στην σχέση της και ξαφνικά να δώσει πανελλήνιες και να δεί πως άλλα πράγματα προσδοκάει ο καθένας από τη ζωή του, τότε τι θα κάνει; πολύ απλά θα γκρεμιστεί ότι έχτιζε τόσα χρόνια απλούστατα γιατί το έχτιζε πάνω σε κάποιον άλλον.
Αν και δεν υπάρχει ακριβές ποσοστό που να ισχύει για όλους, έρευνες δείχνουν πως η πλειοψηφία των εφηβικών σχέσεων διαρκεί από μερικούς μήνες έως λίγα χρόνια, με μεγάλο ποσοστό να λήγει πριν την ενηλικίωση. Ο χωρισμός σε αυτές τις ηλικίες είναι συχνό φαινόμενο και πολλές φορές κρίνεται απαραίτητος για την προσωπική ανάπτυξη, εξέλιξη και κατανόηση των συναισθηματικών αναγκών ενός έφηβου-ανθρώπου. Η εφηβεία γενικώς αποτελεί μια μεταβατική περίοδο. Από εκεί που ήμασταν παιδιά ξαφνικά έχουμε στόχους, τους αλλάζουμε, τους εξελίσσουμε, και εξελισσόμαστε κι εμείς μαζί. Αν λοιπόν μια σχέση μας κρατάει δέσμιους σε ένα σημείο τότε όπως είναι φυσικό θα είναι πολύ δύσκολο να θέσουμε ως προτεραιότητα τα θέματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν. Όπως για παράδειγμα τι είδους άνθρωποι θα επιλέξουμε να είμαστε, τι χόμπι και ενδιαφέροντα θα έχουμε, τι όνειρα και φιλοδοξίες.. Πέμπτον και εξίσου σημαντικό λοιπόν, όσο ερωτευμένοι κι αν είμαστε (αυτή είναι μια συμβουλή που πρέπει να ακολουθούμε σε κάθε ηλικία), δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε τον εαυτό μας μέσα από μία σχέση. Το υγιές είναι να μάθουμε πρώτα να περνάμε καλά με τον εαυτό μας χωρίς να βασίζουμε την ευχαρίστηση μας σε άλλους, και μετά να προσθέσουμε μια σχέση. Ο έρωτας μπορεί να αποτελεί για πολλούς κινητήρια δύναμη και λόγο ύπαρξης στη ζωή αλλά το πώς θα τον διαχειριστούμε και αν θα εξελιχθεί σε σχέση, ή όχι είναι καθοριστικό για πολλά πράγματα τα οποία μπορεί να μας φαίνονται μικρά κι ασήμαντα στα 15, αλλά να εντάσσονται στο λεγόμενο “butterfly effect”* εως τα 20 μας. Όπως είχε πεί κάποτε και ένας σοφός (ο Χοσέ απο τις Σαββατογεννημένες) με μια μικρή παραλλαγή φυσικά, “οι σχέσεις δεν είναι η τούρτα ολόκληρη στη ζωή, αλλά το κερασάκι, που προσδίδει μια γλυκήτητα, μια ομορφιά και μια ιδιαιτερότητα σε αυτήν”.
( *Το "butterfly effect" είναι η θεωρία που λέει ότι μια μικρή αλλαγή, όπως το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στη Βραζιλία, μπορεί να προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση που τελικά οδηγεί σε κάτι μεγάλο, όπως ένας τυφώνας στις ΗΠΑ.)