Αν έχω μετανιώσει κάτι στα 43 μου χρόνια είναι που δεν έκανα μεγαλύτερα όνειρα... Τελειώνοντας το σχολείο το κύριο μέλημά μου ήταν να σπουδάσω έτσι ώστε να κάνω ένα επάγγελμα που θα μου προσφέρει έναν καλό μισθό, στη συνέχεια να ξεκινήσω να εργάζομαι και μετά να βρω έναν σύντροφο με τον οποίο θα κάνω οικογένεια. Αυτός ήταν ο προγραμματισμός. Είμαι απέραντα ευγνώμων που τα έκανα όλα αυτά, όμως στη διαδρομή ξέχασα κάτι... να ακούω και να αφουγκράζομαι τον πιο σημαντικό άνθρωπο για μένα... τον εαυτό μου!

Συνήθως όταν ονειρευόμαστε κάτι μεγάλο οι γύρω μας σπεύδουν να μας πουν ότι αυτό δεν γίνεται, ότι δεν είναι για μας ή ότι είναι πολύ δύσκολο. Εμείς όμως ποιος είναι ο μόνος άνθρωπος που χρειάζεται να ακούμε; Τον εαυτό μας, εκείνος ξέρει τι μπορούμε και τι όχι και δεν κάνει λάθος, ακόμα και αν φοβόμαστε. Όταν το όνειρο φύγει από τη σφαίρα της φαντασία μας, γραφτεί σε ένα χαρτί, γίνει στόχος, φτιάξουμε ένα σχέδιο δράσης για να τον πετύχουμε και ακολουθήσουμε το σχέδιο το πιο πιθανό είναι ότι θα τον πετύχουμε. Κι αν δεν τον πετύχουμε δε πειράζει... θα σκεφτούμε αν ακόμα θέλουμε αυτό τον στόχο, θα συνειδητοποιήσουμε τι δεν πήγε καλά, τι χρειάζεται να κάνουμε διαφορετικά και θα φτιάξουμε  ένα καλύτερο σχέδιο. Δεν υπάρχει αποτυχία... υπάρχει μάθημα...! Το σίγουρο είναι ότι δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος πια, η διαδρομή σε έχει εξελίξει.

Κι αν οι άλλοι πουν ότι αποτύχαμε;  Αποτυχημένος είναι εκείνος που δεν κάνει τίποτα στη ζωή του γιατί φοβάται ότι θα αποτύχει...!

   Ονειρέψου λοιπόν και να ξέρεις ότι όταν ονειρεύεσαι κάτι υπάρχει και τρόπος να το πραγματοποιήσεις, ακόμα και στα 40+ σου αλλά εσύ δε χρειάζεται να περιμένεις τόσο...

Φρόντισε να έχεις μέσα στον κύκλο με τους 10 πιο κοντινούς σου ανθρώπους εκείνους που θα σε ενθαρρύνουν, θα σε στηρίξουν και θα είναι μαζί σου στην αποτυχία αλλά κυρίως στην επιτυχία...!